تیمارستان

یه شعر زیبا از علیرضا آذر عزیز :

^^^

خــودکشــی مــرگ قــشنگـی اســت

کـه بـه آن دل بستــــم

دســتِ کــم هــر دو ســه شــب ســیر

بــه فـــکرش هستــــم

برترین "معماری" مــــن ؛

ساختــن " ذهــن و دل" خویشتن است .

در گستــره ی وســـیع انــدیشـه ی خود ,

سازه ای باید ساخـــت ,

با ستون هایی برافراشته از افـکارم...

و مصالح , همه از جنس امید ,

و مراقب باشم

نقش "افـــکار غلط" در ذهنم ,

نقشــه ی "تــخریب بـنـیـاد" مـــــن است.

با تـــو هستم ســهراب . . .

تــو کـــه گـفـتـی  :::

" گل شبــدر چه کــــم از لاله ی قــرمــز دارد ؟"

راســت مـــی گویی تــــو !!!

چــه تفاوت دارد قفــس تنــگ دلم ...

خـــالـــی از کـــس باشد ؟؟؟

یا بقول تو پر از نــاکــس و کــرکــس باشد ؟؟؟

من نـــــه تنـــها چشمــم ,,,

واژه را هم شستـــم !!!

فکر را ...

            خاطره را ...

                            خواب یک پنجره را ...

زیر باران بردم ...

                      چــتـــرها را بستم ...

  »    من به این شهر پیوستم    «

  » من نوشتم همه ی حرف دلم  «

آرزو کردم و گفتم که

هـــــوا

         عشـــق

                    زمــیـــن

                               مـــــــال مــــن اســــت

ولـــی افســوس نشـد

!!!  زیر باران من نه عاشق دیدم نه که حتی یه دوست  !!!

»»»   زیر باران من فقط خیس شدم   «««